Autorica smatra da se kolumne Borisa Dežulovića i medijsko pisanje sa Jugo-predznakom uopšte kristalizuju kao prvorazredna kritika govora mržnje.

Kada nacionalistička retorika postane politička platforma, institucionalni rasizam se lako prenosi u javnost i manifestuje u narastanju jezika mržnje u javnom diskursu.

Medijsko izvještavanje o slučajevima čedomorstva u BiH učvršćuje mitski konstrukt „demonske majke“, tvoreći jasnu granicu između „normalnog“ i „devijantnog“ majčinstva.